อยู่กับความฝันทุกวันยังเตือนตัวเอง
เชื่อว่าวันนั้นจะมาด้วยตัวกูเอง
ต่อให้ฟ้ามันกำลังสั่นคลอน
ปากบอกเลือดไหล แต่คงยังไปไม่ยอม
ไม่ว่าพรุ่งนี้นะ มันจะเป็นอย่างไร
จากประตูนี้ก็ยังต้องไปอีกไกล
อาจจะต้องท้อ เพราะมันไม่ดีเท่าไร
ถึงคราวเมื่อพักก็คงเป็นตอนที่ตาย
ยืนอยู่บนชั้นที่มีแต่ทางยากชน
ใครมองว่ากูสบาย เมื่อก่อนกูโคตรยากจน
ทุกความลำบาก
เป็นแผลในใจเจ็บปวดเพียงกายข้าทน
กูเคยฆ่าทุกอย่าง ยกเว้นแต่ค่าน้ำนม
กูเริ่มจะเกลียดตัวเองขึ้นมาเมื่อตอน 14
ความภูมิใจตอนเรียน
ไม่ใช่ต้องเพียงทำตัวหนังสือ แล้วกูต้องได้เกรด 4
แล้วต่อให้วันข้างหน้า โลกวิชาการจะมีเกรด 10
เงินก็ไม่มีสิทธิ์มองคนเกรดต่ำ ว่าเขานั้นผิดนิสัย
วันแรกที่วินิจฉัยจนกูมีฝันได้สวมสตั๊ด
กูอยากเป็นนักฟุตบอลทีมชาติ
สักวันต้องได้ และเป็นอย่างงั้น
กูสู้กับแดด ฝึกฝนตัวเอง
ไม่เคยกลับใจ ไม่มองกลับหลัง
กูจะเป็น Star ไม่สนสายตา ที่มองห่างฉัน
ว่ากูจะกระจอก วันไหนที่เล่นไม่ดี
ก็ยังมีพ่อมีแม่มาปลอบ
ขอบคุณทุกๆ อาจารย์ที่เคยอบรม
เคยด่า มาสอน มาบอก
ผ่านไมค์ให้ที จนกูได้เสื้อทีมชาติมาหอมมากอด
มึงไม่ฝันยังไงก็ได้ แต่มึงต้องฝันมาก่อน
ที่กูต้องเตือนว่าหลับกูเจ็บ เมื่อตอน 21
กูไม่เคยเจ็บกูยังเดินเท้าออกต่างประเทศ
เพราะว่าความฝันของกูยังทำไม่เสร็จ
สุดท้ายไม่ได้วิเศษ เหมือนลูกคนรวย
มีพ่อมีแม่มากอด ชีวิตอยู่บนเส้นด้าย
เหมือนปลายกระสุนที่พุ่งเข้ากาย
อยู่กับความฝันทุกวันยังเตือนตัวเอง
เชื่อว่าวันนั้นจะมาด้วยตัวกูเอง
ต่อให้ฟ้ามันกำลังสั่นคลอน
ปากบอกเลือดไหล แต่คงยังไปไม่ยอม
ไม่ว่าพรุ่งนี้นะ มันจะเป็นอย่างไร
จากประตูนี้ก็ยังต้องไปอีกไกล
อาจจะต้องท้อ เพราะมันไม่ดีเท่าไร
ถึงคราวเมื่อพักก็คงเป็นตอนที่ตาย
เหนื่อย ออกไประเบียง แล้วบอกกับใจตัวเอง
ว่ามึงจะทำอะไร เพราะถ้าไม่เล่นฟุตบอล
ลูกเมียจะมีจะกินยังไง
ได้นั่งและภาวนาขอวอนท้องฟ้า
ให้ช่วยอวยพรเป็นใจ ชีวิตจะเป็นจะตาย
และหลังจากนี้ก็ขอให้มันเป็นไป
เมื่อปีที่แล้ว จุดเปลี่ยนของกู
คือการที่รู้จักคำว่าเพลง กูเริ่มจากการได้ฟัง
กูเขียนทำนอง จังหวะ จนมันได้ตังค์
มันคือความสุขสุดท้ายที่กูทุ่มเท
และยอมให้ค่าให้มัน
กูอยากไปถึงดวงดาว
แต่ใช่ว่ากูจะขึ้นไปแตะดวงจันทร์
ขอบคุณพี่น้องและแก๊งทั้ง DNY
ที่คอยมาหนุนข้างหลัง ขอบคุณพวกนายทุกคน
ที่ยอมสละเวลาชีวิตมาช่วยกันตามความฝัน
เวลาที่เดินลำบากก็มีพวกนาย มาคอยพยุงเป็นขา
ให้เหรียญที่คมเป็นเสียง จะเปลี่ยนยังไงก็คงไม่กลายเป็นฝา
ขอบคุณทุกภาพ MV
และมีน้องชายที่คอยมาบอกวันนี้เราถ่าย
พรุ่งนี้ผมตัด ไม่เคยจะขัด และธนบัตรไม่เคยจะมอง
ปล่อยให้มันเป็นเพียงเศษกระดาษ ใบเทา
และสิ่งสุดท้ายอยากจะบอก ไม่มีใครรู้ดีนอกจากใจเรา
อยู่กับความฝันทุกวันยังเตือนตัวเอง
เชื่อว่าวันนั้นจะมาด้วยตัวกูเอง
ต่อให้ฟ้ามันกำลังสั่นคลอน
ปากบอกเลือดไหล แต่คงยังไปไม่ยอม
ไม่ว่าพรุ่งนี้นะ มันจะเป็นอย่างไร
จากประตูนี้ก็ยังต้องไปอีกไกล
อาจจะต้องท้อ เพราะมันไม่ดีเท่าไร
ถึงคราวเมื่อพักก็คงเป็นตอนที่ตาย